Zawał serca – pierwsza pomoc

Bez specjalistycznej pomocy nie możemy pomóc w przypadku zawału. Ale warto wiedzieć jak postępować, by zwiększyć szanse chorego i pomóc mu doczekać na przyjazd karetki.

Jeśli podejrzewamy, że chory ma zawał, musimy niezwłocznie powiadomić pogotowie. Zanim ono jednak przyjedzie, czas z pewnością będzie się niemiłosiernie dłużył. Co robić w takich przypadkach? Nie ma konkretnych wytycznych, dotyczących sposobu udzielania pierwszej pomocy, bo konieczna jest pomoc w szpitalu. Można jednak w znaczny sposób zwiększyć szanse chorego na przeżycie.

Osoba z zawałem z reguły leży lub osuwa się na ziemię. Należy ją więc położyć w takiej pozycji, która zmniejszy ucisk na serce. Najbezpieczniejsza jest pozycja leżąca oraz lekko podniesiony tułów. W takich chwilach niezbędne jest głębokie i jak najbardziej regularne oddychanie, więc należy je ułatwić. Jeśli chory ma krawat, nie wystarczy go rozluźnić, lepiej całkiem zdjąć. Warto też rozpiąć koszulę i pasek u spodni. Generalnie, należy pozbyć się wszystkich elementów garderoby, które w jakikolwiek – choćby minimalny – sposób, mogą ograniczać oddychanie.

Jednym z objawów zawału jest zaniepokojenie, a czasami nawet bardzo duży strach przed śmiercią. Panika może pogorszyć ten stan, więc chorego należy uspokajać. Trzeba też sprawdzić czy osoba, której pomagamy ma nitroglicerynę. Najczęściej ci, którzy już co najmniej jeden zawał przeżyli, mają ją ze sobą. Jeśli chory jest przytomny, na pewno pokaże nam gdzie ją trzyma. Nie zawsze jednak będzie w stanie wytłumaczyć jak jej użyć. Poza tym w tak stresujących chwilach nie ma czasu na dyskusje, trzeba wiedzieć. Tabletkę z nitrogliceryną wkłada się pod język. Należy uważać, by chory jej nie połknął, bo wystawiona na działania kwasów żołądkowych traci dużą część swoich właściwości i skuteczności. Działają też później, niż te, z których nitrogliceryna uwalnia się spod języka. Coraz częściej spotyka się także nitroglicerynę w postaci sprayu, którym psika się do ust.

Jeśli pacjent nie ma nitrogliceryny, można podać mu pochodne kwasu acetylosalicylowego. To nic innego, jak zwykła aspiryna, polopiryna S, etopiryna, acard, cardiopirin, hascopiryn, ascalcin plus, ascodan, asprocol, calcipiryna czy coffepirina. Warto jednak pamiętać, że leki powinno podawać się tylko wtedy, gdy pacjent jest przytomny i mamy z nim kontakt. Musi on bowiem mieć możliwość połknięcia takiej tabletki.

Jeśli pacjent przestaje oddychać, należy zastosować sztuczne oddychanie oraz rytmiczne uciskanie klatki piersiowej, czyli rozpocząć reanimację.

2.1/5 - (166 Głosów)