Co to jest hipotonia

Hipotonia to inaczej obniżone napięcie mięśniowe. Dziecku, które cierpi z powodu hipotonii, ciężko jest utrzymać pozycję. Wydaje się być wiotkie, przelewa się przez ręce. Hipotonię nazywa się także „zespołem dziecka wiotkiego”.

Hipotonia mięśniowa – jakie mogą być jej przyczyny u dziecka?

Hipotonia to nie choroba, ale zaburzenie. Może wynikać z wielu czynników. Prowadzą do niej choroby. Przyczyny hipotonii są bardzo zróżnicowane.

Należą do nich:

• choroby układu mięśniowo-nerwowego – jest to hipotonia pochodzenia obwodowego. Może wynikać z zaniku mięśni, neuropatii oraz miopatii wieku dziecięcego;
• zaburzenia genetyczne – są związane z dysmorfią, czyli cechami charakterystycznymi dla konkretnego schorzenia. Hipotonia może objawiać się w chorobach genetycznych, takich jak Zespół Downa oraz Zespół Pradera-Williego;
• choroby tkanki łącznej – hipotonia występuje w wyniku elastopatii pierwotnych oraz wtórnych, na przykład zespołu Ehlersa i Danlosa.

Poza tym, hipotonia może być następstwem niedotlenienia, krwawienia, a także elastopatii wtórnych w wyniku chorób metabolicznych. Zdarza się także, że zaburzenie to pojawia się po zatruciu rtęcią, toksynami lub trucizną. Jest dla dziecka tak niebezpieczne, hipotonia ortostatyczna może się okazać niebezpieczna dla dorosłego.

Hipotonia – objawy u dziecka

Dziecko, które cierpi na hipotonię, jest wiotkie, niejako „przelewa się przez ręce”. Poza tym niechętnie ssie pierś. Nie jest także zainteresowane zabawą swoimi rączkami. Niechętnie leży też na brzuchu. Poza tym, sygnałem wskazującym na to zaburzenie może być brak zainteresowania zabawkami, dziecko nie chce ich chwytać. Senność i apatyczność również mogą oznaczać problemy tego rodzaju.

Dziecko cierpiące na hipotonię jest poirytowane w trakcie przebierania oraz przewijania. Może także wykazywać brak zainteresowania osobą, która pochyla się nad nim i do niego mówi. Czujność rodzica powinna także rozbudzić sytuacja, w której dziecko leży na brzuchu i nie próbuje unosić główki. Poza tym, posadzone, szybko się przewraca. Często dławi się w trakcie jedzenia. Uwagę rodzica powinny także zwrócić koślawe kolana oraz wypukły brzuch. Mogą pojawić się trudności z mówieniem, gryzieniem, pełzaniem. Dziecko cierpiące na to zaburzenie nie reaguje negatywnie, gdy brane jest na ręce. Jego reakcja pozostaje bierna. Jedyne, co może się wtedy pojawić, to płacz bądź krzyk. Dziecko nie wyrywa się z rąk, ponieważ nie ma odpowiedniej kontroli nad swoim ciałem.

W jaki sposób zdiagnozować i leczyć hipotonię mięśniową?

To zaburzenie może zdiagnozować podczas wizyt kontrolnych pediatra. W razie diagnozy od lekarza rodzinnego, konieczne jest udanie się do neurologa, który może wykonać USG przezciemiączkowe. To nieinwazyjne i proste badanie, które pomaga wykryć nieprawidłowości w czaszce dziecka. W razie potwierdzenia diagnozy, należy wprowadzić rehabilitację, którą przeprowadza wykwalifikowana osoba w specjalistycznym ośrodku. Zwykle wykorzystywane są dwie metody w leczeniu. Są to: metoda Vojty oraz NDT Bobath.

Metoda Vojty to specjalnie dobrane ćwiczenia, które polegają na uciskaniu poszczególnych punktów na ciele dziecka. Aktywność ta potrzebuje regularności, żeby mogła zadziałać.

Metoda NDT Bobath polega na dostarczaniu dziecku bodźców ruchowych i czuciowych, które pobudzają jego ciało i mięśnie do działania. Bardzo istotna jest odpowiednia diagnostyka, która pozwala rozpoznać przyczynę powstania hipotonii. Konieczne jest wykonanie badań krwi i moczu. Poza tym, istotne jest badanie poprzez nakłucia lędźwiowe. Ważne w diagnozie są także tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny oraz RTG. Oprócz działań w ośrodku specjalistycznym, kluczowe są również ćwiczenia w domu, które z powodzeniem mogą przeprowadzać rodzice. Równie ważne są odpowiednie zabawki, które pomogą w rozwoju. Sprawdzą się chociażby maty edukacyjne, które w łatwy sposób łączą rozrywkę z nauką.

Wykrycie hipotonii odpowiednio wcześniej i zadbanie o rehabilitację w ośrodku oraz ćwiczenia w domu może przynieść bardzo pozytywne efekty. Odwlekanie wizyt u specjalistów ma negatywne skutki. Dziecko utrwala w sobie złe nawyki, na przykład poruszania się. Zlekceważenie tego zaburzenia ma wpływ na przyszłe lata w życiu malucha – mogą pojawić się problemy z nauką siadania, raczkowania, chodzenia. W późniejszym wieku trudnością będzie wystarczające skoncentrowanie się na lekcjach. Rehabilitacja może jednak przynieść szybko oczekiwane skutki – mięśnie dziecka przyzwyczają się do odpowiedniego ułożenia, maluch może nawet odzyskać pełną sprawność.