POCHP – Co to jest?
Czym jest przewlekła obturacyjna choroba płuc? Przewlekła obturacyjna choroba płuc to powszechne schorzenie, dotykające w Polsce ponad 500 tys. osób. Cechuje ją trwałe ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe, co spowodowane jest przewlekłym stanem zapalnym dróg oddechowych, w odpowiedzi na drażnienie zanieczyszczeniami.
Najczęstsze przyczyny przewlekłej obturacyjnej choroby płuc to palenie tytoniu, czynne i bierne. Jednak około 30% osób chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc nie ma kontaktu z dymem tytoniowym, co wskazuje na bardziej złożoną etiologię choroby. U podłoża zmian chorobowych mogą leżeć zanieczyszczenia środowiska (pyły i gazy) oraz predyspozycje genetyczne, m. in. niedobór alfa-1 antytrypsyny.
Choroba obejmuje swym zasięgiem układ oddechowy, jednak zmiany chorobowe mogą dotyczyć również narządów pozapłucnych. Objawy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc wynikają z:
- – przewlekłego zapalenia oskrzeli, nasilonej produkcji śluzu i upośledzenia aparatu rzęskowego,
- – choroby drobnych oskrzeli, z towarzyszącym włóknieniem i postępującą niedrożnością,
- – rozedmy, czyli utraty włókien elastycznych i zmniejszenia powierzchni wymiany gazowej.
Objawy przewlekłej obturacyjnej choroby
Nasilenie objawów jest indywidualną kwestią, zależną od stopnia zaawansowania choroby i ogólnego stanu zdrowia. Najważniejsze manifestacje przewlekłej obturacyjnej choroby płuc to:
- – duszność,
- – kaszel,
- – chroniczne zmęczenie,
- – pogorszenie wydolności fizycznej,
- – wzmożona męczliwość mięśni,
- – spadek masy ciała,
- – niedokrwistość,
- – spadek gęstości kości.
W związku z częstszym występowaniem choroby w podeszłym wieku, przebieg przewlekłej obturacyjnej choroby płuc powikłany może być występowaniem innych chorób: chorób układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienia, zapalenia płuc, nowotworów czy cukrzycy.
Diagnozowanie przewlekłej choroby płuc
Diagnostyka przewlekłej choroby płuc opiera się na potwierdzeniu obecności charakterystycznych objawów oraz wynikach badań specjalistycznych. Najważniejszym z nich jest spirometria. Badanie to, poza możliwością rozpoznania choroby, ułatwia ocenę jej stopnia ciężkości oraz tempa postępu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Podczas oddychania przez ustnik spirometru dokonywany jest pomiar przepływu powietrza i pojemności płuc. Parametry oceniane podczas badania to:
- FEV, czyli ocena drożności oskrzeli,
- FVC, czyli ocena całkowitej pojemności płuc,
- stosunek FEV/ FVC, czyli określenie, czy przyczyną zaburzeń oddechowych jest zmniejszenie objętości płuc, czy zwężenie oskrzeli, wartość FEV/ FVC niższa niż 0, 7 z dużym prawdopodobieństwem wskazuje na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc.
- Inne badania dodatkowe to EKG, RTG klatki piersiowej, gazometria oraz morfologia.
Leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
Przewlekła obturacyjna choroba płuc to schorzenie o nieuleczalnym charakterze. Leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc w rzeczywistości sprowadza się do leczenia objawowego. Podstawą działań profilaktycznych jest zaprzestanie palenia tytoniu i unikanie infekcji górnych dróg oddechowych. Wszystkim chorym zaleca się szczepienia na grypę, a tym po 65 roku życia, szczepienia przeciwko pneumokokom.
Farmakologiczne leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc polega na stosowaniu wziewnych leków rozszerzających oskrzela: beta- 2- mimetyków, cholinolityków oraz metyloksantyny. Wziewne glikokortykosteroidy stosowane są doraźnie w nasileniu objawów choroby. Przy znacznych dusznościach stosowana jest tlenoterapia, w celu podniesienia ciśnienia parcjalnego tlenu. Stosować można także wentylację nieinwazyjną. Leczenie operacyjne może polegać na wycinaniu pęcherzy rozedmowych, a w skrajnych przypadkach – na przeszczepieniu płuca.
Najgorsze jest to, że przewlekła obturacyjna choroba płuc jest tak naprawdę całkowicie nieznaną chorobą. A fakty są takie, że praktycznie każdy palacz wcześniej czy później na POCHP zachoruje. Zwłaszcza, że objawy nie są takie, żeby można było je od razu rozpoznać.
Jak to nie można od razu rozpoznać? Objawy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc są całkowicie jasne. Przecież każdy palacz prędzej czy później na tę chorobę choruje, więc nie ma się co zastanawiać, tylko po prostu regularnie się badać. Bo jak ktoś wprowadza dobrowolnie do organizmu truciznę, to chyba zdaje sobie sprawę z tego, że prędzej czy później bezkarnie się to nie skończy.