Rzeżączka – jak jej uniknąć

Rzeżączka (inaczej tryper) to choroba zakaźna przenoszona drogą płciową, wywoływana przez bakterie zwane dwoinkami (lub też gonokokami) rzeżączki.

Nazwa tych drobnoustrojów wzięła się z powodu ich wyglądu – pod mikroskopem można zaobserwować, że łączą się w pary. Dwoinki rzeżączki nie wytwarzają przetrwalników i są pozbawione zdolności do ruchu. Wykazują wrażliwość na wysychanie, światło i zwykłe środki dezynfekcyjne. Należy jednak pamiętać, że w ciemnym i wilgotnym środowisku, jakie zapewniają choćby ręczniki, mogą przeżyć nawet dobę.

Do zarażenia rzeżączką dochodzi najczęściej przez stosunek seksualny bez prezerwatywy (również oralny i analny), chociaż możliwe jest też przeniesienie choroby podczas porodu z zarażonej matki na dziecko lub poprzez dzielenie przedmiotów codziennej higieny osobistej (na przykład ręczników czy gąbek) z osobą zarażoną.

Objawy rzeżączki

Objawy rzeżączki u mężczyzn mogą wystąpić już po dwóch dniach od zarażenia (chociaż zdarza się, że okres wylęgania trwa aż dwa tygodnie). Pojawia się ropny wyciek z cewki moczowej, pieczenie i ból podczas oddawania moczu, a czasami także bolesne erekcje. Choroba nieleczona lub leczona nieprawidłowo może przechodzić w stan przewlekły, który manifestuje się powikłaniami, takimi jak zwężenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego i zapalenie najądrza.
Przebieg choroby u kobiet jest zazwyczaj bezobjawowy. Mogą jednak wystąpić upławy, obfite menstruacje lub zaburzenia cyklu miesiączkowego. W postaci przewlekłej zakażenie obejmuje cewkę moczową, szyjkę macicy, często dochodzi też do zapalenia błony śluzowej macicy i przydatków, co może prowadzić do bezpłodności.

Rzeżączka przewlekła

Do rzadszych jednostek chorobowych należą rzeżączkowe zapalenie odbytu, rzeżączkowe zapalenie gardła i rozsiane zakażenie rzeżączkowe.

U obu płci postać przewlekła może dotyczyć innych narządów, choćby serca czy stawów.
W przypadku noworodków, zakażonych podczas porodu, stwierdza się gonokokowe zapalenie spojówek. Zaniechanie leczenia może skutkować nawet ślepotą. Z powodu zwyczajowego braku objawów u kobiet, wszystkie ciężarne powinny być badanie w kierunku zarażenia rzeżączką, by uniknąć przeniesienia choroby na dziecko.

Lekarz ustala rozpoznanie na podstawie wywiadu, badania klinicznego i stwierdzenia dwoinek rzeżączki w bezpośrednim barwionym rozmazie z wydzieliny z cewki moczowej, szyjki macicy czy odbytu (zależnie od lokalizacji choroby).

Leczenie rzeżączki

Leczenie rzeżączki polega na antybiotykoterapii, najczęściej przy pomocy uderzeniowych dawek penicyliny przez kilka dni lub jednorazowego podania cefalosporyn trzeciej generacji. Ważne jest, by badaniu i leczeniu poddali się wszyscy, którzy podczas ostatniego miesiąca mieli kontakt seksualny z zarażoną osobą. Możliwe jest całkowite wyleczenie!

Profilaktyka obejmuje przede wszystkim unikanie przygodnych kontaktów seksualnych i stosowanie prezerwatyw.

W dzisiejszych czasach choroby weneryczne nadal są tematem tabu, chociaż występują dość powszechnie. Ważne jest, by chorzy przełamali wstyd i udali się do lekarza, gdyż rzeżączka nie minie samoistnie, a objawy będą tylko przybierać na sile

Rate this post